woensdag 1 mei 2013

De beëdiging

Daar stond ik dan, samen met 6 klasgenoten van de opleiding vrijwillige politie en 50 collega’s van de reguliere opleiding, klaar voor onze beëdiging. Bij aankomst werden we welkom geheten door onze trajectbegeleiders. In kleine groepjes gingen we met een trajectbegeleider mee, waarna ons de essentie van de beëdiging werd duidelijk gemaakt, waarna we de opstelling oefenden.

Na de lunch was het zo ver, na drie speeches, waarbij de politiechef duidelijk blij en trots was op ‘zijn’ nieuwe medewerkers was het opstellen in drie rijen, zoals geoefend in de ochtend. Vol trots stond ik in de rij, wachtend op wat komen ging. Als vrijwillige ambtenaar van politie vielen we beslist niet op, we dragen immers hetzelfde uniform en volgen dezelfde opleiding als de beroepscollega’s. Waar men het misschien aan merkt is onze leeftijd, ik heb de indruk dat de gemiddelde reguliere student toch wat jonger is dan de vrijwillige collega’s.

De eerste belofte die wordt afgenomen is de zuiveringseed. Op basis van je geloof kies je voor de eed, of de belofte. Voor mij werd het de belofte.

Daar gaan we dan, de spreker spreekt de volgende zin uit:
- Ik verklaar, dat ik middellijk of onmiddellijk, in welke vorm dan ook, tot het verkrijgen van mijn aanstelling aan niemand iets heb gegeven of beloofd.
Ik beloof, dat ik, om iets in mijn betrekking te doen of te laten, van niemand, middellijk of onmiddellijk, enige beloften of geschenken zal aannemen. -

Terwijl de politiechef me persoonlijk en indringend aan kijkt antwoord ik: “Dat verklaar en beloof ik!”

Als alle aspiranten de zuiveringseed hebben afgelegd volgt de ambtseed.
- Ik beloof trouw aan de Koning, aan de Grondwet en aan de wetten van ons land.
Ik beloof dat ik de krachtens de wet uitgevaardigde voorschriften en verordeningen zal nakomen en handhaven, dat ik de aan mij verstrekte opdrachten plichtsgetrouw en nauwgezet zal volbrengen en de zaken, waarvan ik door mijn ambt kennis draag en die mij als geheim zijn toevertrouwd, of waarvan ik het vertrouwelijke karakter moet begrijpen, niet zal openbaren aan anderen dan aan hen, aan wie ik volgens de wet of ambtshalve tot mededeling verplicht ben. Ik beloof dat ik mij zal gedragen zoals een goed ambtenaar betaamt, dat ik zorgvuldig, onkreukbaar en betrouwbaar zal zijn en dat ik niets zal doen dat het aanzien van het ambt zal schaden. –


Wederom antwoord ik, als ik aan de beurt ben:’Dat beloof ik!’

Een applaus klinkt en we worden gefeliciteerd door de genodigden. Ik vond het erg leuk dat mijn coach en enkele ‘vrijwillige collega’s’ aanwezig waren, zelfs de coördinator van alle vrijwilligers/boa’s was aanwezig met felicitaties en een presentje.
Ik ben weer een stapje dichterbij het uitvoeren van de politietaak en trots kletsen we wat na en drinken wat.
Daarna business as usual, snel naar huis, eten en naar de Politieacademie voor een les Eerste hulp door politie :-).

Al met al een indrukwekkende dag, ik denk dat de trajectbegeleider wel eens gelijk kan krijgen toen hij zei: ‘dit vergeet je nooit meer’.

Freddy werkt als politievrijwilliger voor de eenheid Zeeland-West-Brabant

Geen opmerkingen:

Een reactie posten